Heijden, A. F. Th. van der – De ochtendgave
Prachtig hoe A. F. Th. van der Heijden oud-burgemeester Roukens laat treuzelen op het schavot, hoe de beul ongeduldig wordt en hoe het hoofd van de burgemeester met de precisie van een vakman van de romp gescheiden wordt.
Caspar en Sara trouwen in het jaar waarin de Republiek in oorlog is. De huwelijksnacht wordt in de ochtend afgesloten met een flinke vrijpartij. Diezelfde ochtend wordt Nijmegen door de Fransen bezet. Sara verdwijnt. Als jaren later Caspar betrokken is bij onderhandelingen over vrede, ontdekt hij dat Sara geïnfiltreerd is als spionne in het Franse kamp en een verhouding heeft met de gezant.
Het verdwijnen, het zoeken, het terugvinden van Sara lijkt Caspar niet te deren. Van der Heijden zet hem neer als een man die emoties zegt te hebben maar ze niet toont. Het maakt het verhaal onwerkelijk.
Ongeveer de helft van het boek gaat over het getouwtrek, het traineren, het marchanderen en het inzetten van macht in een eindeloos proces tussen de onderhandelaars. Dit deel is zowel fascinerend als saai. Caspar is in dit deel van het verhaal teruggebracht tot een pion in het schaakspel.
Er is een vondeling die natuurlijk de zoon van Caspar en Sara blijkt te zijn. Het kind wordt (natuurlijk) opgenomen door Caspars ouders. Eenmaal volwassen levert hij (natuurlijk) het bewijs dat Caspar echt zijn vader is.
De belofte van het eerste hoofdstuk wordt niet waargemaakt, de rest van het boek raakt mij niet, het is te afstandelijk. Ik moet me ertoe zetten het boek uit te lezen.
